У белым каміне гарэў яркі агонь, прыемна патрэсквалі дровы. Гэта надавала асаблівую атмасферу сустрэчы на «Мацейкавай сялібе» ў Пераброддзі. Мясцовыя актывісты, гаспадары аграсядзіб Міёршчыны і госці з іншых раёнаў абмяркоўвалі, з кім і як весела і паспяхова крочыць па турыстычнай сферы.

«Аграэкатурызм як важны элемент устойлівага развіцця Міёрскага раёна». Пад такой назвай праходзіла мерапрыемства, скіраванае на актывізацыю мясцовых ініцыятыў.

У Міёрскім раёне 44 аграсядзібы. Па іх колькасці мы займаем другое месца ў вобласці разам з Глыбоцкім. У лідарах – Браслаўскі раён. 14 аграсядзіб зарэгістраваны ў Перабродскім сельсавеце. З ліку замежных турыстаў, што прыязджаюць на адпачынак, 90 % складаюць расіяне. Са статыстыкай азнаёміла інструктар па турызме ФСК «Міёры» Алена Шокель. Раіла гаспадарам аграсядзіб больш заяўляць пра сябе ў інтэрнэт-прасторы, прадумваць новыя паслугі. Напрыклад, адна з праблем – сувенірная прадукцыя.

 Сувенір прывязеш не з кожнай аграсядзібы. І ў Міёрах знайсці рэчы з мясцовымі сімволікай і брэндамі няпроста. На гэта звярнула ўвагу каардынатар праекта «Разам для грамады і прыроды…» Надзея Дударонак. Расказала, што ў межах праекта гатовы падтрымаць мясцовыя ініцыятывы. Што для гэтага трэба? Выявіць праблему, якую можна вырашыць за год, пацвердзіць яе фактамі, прапанаваць план дзеянняў. На семінары, які пройдзе ў студзені, разгледзяць варыянты.

Былая гаспадыня аграсядзібы Вольга Мароз нагадала пра перавагі кластара, калі сядзібы ўзаемадзейнічаюць і дапаўняюць адна адну.
Турыстам цікава акунуцца ў традыцыі, пабываць на мясцовых фестывалях. Галоўны спецыяліст па пытаннях фізічнай культуры, спорту і турызму Шаркаўшчынскага райвыканкама Наталля Арэшкава азнаёміла з гісторыяй стварэння фестывалю «Яблычны спас» у вёсцы Алашкі, на радзіме вядомага садавода Івана Сікоры.

Самая дальняя госця Любоў Ермакова прыехала ў Пераброддзе з вёскі Новае Поле, што пад Мінскам. Яе гісторыя – доказ таго, што да сваіх мэт трэба ісці размеранымі настойлівымі крокамі, заручыўшыся падтрымкай аднадумцаў. Любоў занята ў сферы турызму 13 гадоў. Пабывала ў розных краінах. Кожны раз, калі вярталася ў Беларусь, яе апаноўваў негатыў, навеяны думкамі тыпу «у іх так цудоўна, чаму ў нас па-іншаму?». Восем гадоў як са сваёй сям’ёй пераехала ў Новае Поле. Сама родам з сельскай мясцовасці, таму хацела, каб і яе дзеці не трапілі ў палон кватэрных сцен і раслі ў экалагічна чыстым асяроддзі. Але пры гэтым мелі магчымасці для самаразвіцця.

Пазнаёміўшыся з мясцовымі жыхарамі, Люба сабрала вакол сябе актывістаў. Разам вырашалі набалелыя пытанні: стан дарог, рамонт старых дамоў і іншыя. Садзілі ў вёсцы кветкі, ачышчалі ад смецця парк ля сядзібы князёў Друцкіх-Любецкіх. Упершыню ў месцейку, дзе няма ні клуба, ні бібліятэкі, прайшоў фестываль «Гарбузы і слімакі Новага Поля». Жыхары самі сабе стварылі свята, адной з галоўных падзей якога стаў забег слімакоў. Іх шмат у гэтай мясцовасці. Калісьці Друцкія-Любецкія трымалі ферму вінаградных слімакоў.

Цяпер у Новага Поля ёсць свой лагатып, які наносяць на фірменныя кубкі, майкі і экасумкі. Булачкі ў выглядзе слімакоў сталі мясцовым кулінарным брэндам. А яшчэ актывісты падалі заяўку ў Фонд развіцця мясцовых супольнасцей і атрымалі сродкі на будаўніцтва творчай майстэрні. Цяпер дзецям і дарослым ёсць дзе цікава і карысна правесці вольны час.

– Жыць у вёсцы модна, класна і экалагічна. Ёй трэба ганарыцца і пазітыўна змяняць. Пры гэтым дзейнічаць разам, – на ўласным вопыце пераканалася Любоў Ермакова.

Пасля за кубачкам гарбаты абмяркоўвалі пачутае і ўбачанае. Частаваліся перабродскімі сканцамі. Таксама мясцовы кулінарны брэнд. Свае адметнасці і фішкі мае кожнае месцейка. І перш-наперш іх павінны ведаць, вывучаць і цаніць мясцовыя жыхары. Тады і турыстам будзе цікава.

Фотаматэрыял аўтара.

Кацярына РЫНКЕВІЧ.