Там багата падарункаў. Водарныя кулоны, кветкі, карціны ў адмысловых рамках ад майстра Анатоля Мілашэвіча, дэ-купаж ад настаўніцы Галіны Урбановіч. "Мала хто з міярчан ведае, што знакаміты лінгвіст—занадта творчая натура",—расказвае гаспадыня "Велеса". Тапіарыі (кветкі ў вазонах) ад міярчанкі Вольгі Дзядзюра, кошыкі для бялізны з газетных трубачак, самаробныя рамкі для фота, кнігі рэцэптаў, скарбонкі, шкатулкі, фігуркі з воўны, магніты і бірулькі, кубкі з мясцовымі краявідамі… і нават жучкі з салёнага цеста. "Многія рэчы робім пад заказ—на ўпадабаную форму і колер",—дадае Алеся Глебка. 

Сама прадпрымальнік пляце з бісеру, але сваё ў магазін пакуль не выстаўляе, дае больш прасторы іншым рамеснікам, а тыя з задавальненнем дзеляцца набыткамі. Яшчэ на рынку рэалізоўвала тавары трох "лазовага, бісернага і стужкавага" майстроў. У 2014 годзе па новаўвядзеннях у законе адкрыла прадпрымальніцтва, а ў 2015-м замігцеў вітрынамі магазін. Многія прарочылі яму нядоўгую будучыню, маўляў, самаробныя рэчы ў нас не вельмі актуальныя, але маладая і ініцыятыўная Алеся Глебка шчыра верыла, што ўсё атрымаецца. Як інакш? Гэта яе любімае захапленне, трэба яму надаць заманлівую агранку, каб зацікавіла людзей, і тыя не абыходзілі міма. Разам з сувенірамі-самародкамі Алеся прадае завадскія. А для майстроў—усе матэрыялы для вырабу, фурнітуру. З часам болела пакупнікоў. Уносілі прапановы новыя рамеснікі, цяпер гаспадыня супрацоўнічае з дваццаццю, большасць іх—з нашага раёна, ёсць з Браслава, Наваполацка… Нядаўна мінчанка, што прыехала да родных у Дзісну, даведалася пра адмысловы "Велес" і прадставіла на продаж уласных лялек-"буронак" з сінтыпону ў панчохах. Алеся імі цешыцца. Нядаўна на расонскім свяце горада пазнаёмілася з разьбяром—наперадзе сумесны плён. 

У гаспадыні да рамеснікаў ёсць тры патрабаванні. Найперш—аплачаны падатак (складае 1 БВ за год). Па-другое, кожная рэч павінна мець сваю душу, ад якой павявае цеплынёй. Зроблена, абы зрабіць—не падыход да справы. Бывае, прыносяць "шэдэўры", што школьнік пастараецца лепш. Тады гаспадыня не грэбуе адмовіць, але просіць змайстраваць нешта іншае, каб ёй спадабалася… І рамеснікі вяртаюцца, прыносяць новенькае, часта тое, што заслугоўвае ўвагі. Трэці фактар—адэкватная ацэнка работы. Вядома, для кожнага сваё—індывідуальна каштоўнае, тым не менш варта адштурхоўвацца ад асноўнага—рынку збыту. 

Прэцэс супрацоўніцтва немудрагелісты. Акт прыёмкі, дагавор камісіі, нацэнка звычайна 20%. Кожны аўтар ведае, за колькі прададзена яго прадукцыя, і атрымлівае абвестку, калі забіраць грошы, часцей—у наяўным разліку. Стасункі пабудаваны на дагаварной аснове—ад першапачатковай цаны да працэнта зніжкі, на якую змушае час. 

У "Велесе"—уважлівы прадавец, якая ўмее падказаць і параіць. Гэта Марыя Янаўна Пупіна. "Выпадкова прапанавала ёй пагандлярыць, колісь разам у спажыўтаварыстве працавалі. Яна пагадзілася, і цяпер я вельмі задаволена. Марыя Янаўна падабаецца пакупнікам",—расказвае Алеся Глебка. 

Раней "Велес" размяшчаўся ў райцэнтры на гандлёвай плошчы побач з іншымі павільёнамі, цяпер з-за вялікай сумы за арэнду суве-нірная лаўка з'ехала на месца першапачатковай дыслакацыі—над салонам "МТС". Вольнай тэрыторыі стала менш, але спрыяюць шмат'ярусныя панэлі. А сэканомленыя грошы дазваляюць "раскруціцца".

Спраў у жанчыны хапае. Прывучае да творчасці сямігадовую дачушку, штукарыць над аб'ёмнымі вышыванкамі, нешта кшталту-7D, завочна вучыцца ва ўніверсітэце, працуе ў прыватнай фірме "РосЭнергаКантракт", якая спецыялізуецца на будматэрыялах. Прафесійная дакладнасць спрыяе разважлівасці. Алеся актыўнічае ў семінарах абласнога Цэнтра маркетынгу па праграме малога і сярэдняга прадпрымальніцтва, прадставіла рамесніцкі ўласны праект, чакае падтрымкі. Пакуль атрымала бухгалтарскае праграмнае забеспячэнне, запрашэнне ў горад майстроў на "Славянскі базар у Віцебску". Расказвае, што поспехі натхняюць на далейшае развіццё. 

—"Велес" заўсёды адкрыты для супрацы з талентамі, збіраемся ўвесці зніжкі для сацыяльных груп. Словам, чым больш маем, тым больш хочам. У задумах—уласны сайт,—дзеліцца планамі Алеся Глебка. 

Не дрыгне цвёрдая перакананасць, што ўсё абавякова ўдасца. Ёсць ідэя, трывалыя крокі, жаданне, а таму ў аб'ектыве—перспектыва.